Երբ սկիզբը սկսվեց,
Երբ հպարտ էր երկինքը,
Ինչքան լավ էր ձեզ հետ:
Հպվելը՝ հրճվանք,
Քայլերը թռիչք էին
Մեզ ի՞նչը կարող էր պահել

Ջահել արյան հավատ, կրակ ու կիրք
Անկեղծ, հպարտ, ուրախ ու մի քիչ գիժ,
Լավն էր, սկիզբը։

Սկիզբը բոլոր դռների բանալին էր
Եվ դա ճիշտ էր գուցե,
Ափսոս, որ միայն
Շատ ուշ հասկացանք մենք
Դռներ կային, որ պետք չէր բացել։

Ջահել արյան հավատ, կրակ ու կիրք
Անկեղծ, հպարտ, ուրախ ու մի քիչ գիժ,
Լավն էր, սկիզբը։

Ի՞նչ եղավ մեզ, մենք որ սկբում այնքան լավն էինք
Սխալ էր միմյանց, այդքան մոտիկից ճանաչելը
Ինչքան ցավ ենք ցանել մեր ձեռքով,
Ցանել ու անցել ենք, դարձել ենք, փորձել ենք,
Մարել մեր սկիզբը։

Տեղ տուր ինձ, վաղը ես երկար ճամփա ունեմ անցնելու
Տեղ տուր ինձ, լոկ Աստված գիտե, թե երբ եմ քեզ նորից տեսնելու
Հին մարդիկ, հին հրճվանք ու ցավ թողնելու եմ հեռվում ես։

Կորցնել չգիտեի, գրկել գիտեի, գիտեի գտնել
Կարոտել չգիտեի, բայց դա երբեք ուշ չէ սովորել
Ա՜խ, իմ տուն, իմ կարիք ու սեր, մի՞թե էլ չեմ գալու հետ։

Հին մարդիկ, հին հրճվանք ու ցավ թողնելու եմ հեռվում։

Ընտանեկան պատերի ցեմենտը փողը,
Խարիսխ է նետել իմ գլխում,
Զարթուցիչ է դարձել լարված անպատեհ ժամերի։
Սիրո հաճելի լրացումը փողը,
Խորիմաստ առակներ է պատմում։
Իսկ ես միշտ եղել եմ հեքիաթի կողմնակից։

Իմ չունեցած ազատությունն է փողը,
Իմ չտեսած աշխարհն է փողը,
Իմ ընտանեկան վեճերն է փողը,
Իմ չունեցած աղջիկներն է փողը.

Իմ անարդար ստորացումն է փողը,
Իմ չստացած կրթությունն է փողը,
Իմ սիրելի թշնամին է փողը,
Իմ ատելի բարեկամն է փողը,
․․․փողը․․․փողը․․․փողը․․․փողը․․․փողը․․․․

Ունայնություն է երգում ժողովողը, որ փողն էլ ունայն է,
Բայց ես չեմ կարող դեն նետել այն, ինչ չունեմ։
Ինչքա՞ն կձգեմ ես իմ Ֆեմելի զսպանակը,
Հարգելի Հերակլիտ, պետք է փողը փորձել։

Իմ չսիրած աշխատանքն է փողը,
Իմ չտված նվերներն է փողը,
Իմ պակասող ձեռքերն է փողը,
Իմ թերարժեք օգնութունն է փողը,
․․․փողը․․․փողը․․․փողը․․․փողը․․․փողը․․

Վերցրա հին, վերցրա մեծ
Աստված գիտեր, թե ինչ է պետք ստեղծել։
Ամեն ցերեկ՝ նստած մեր տանը
Սպասում ենք՝ երբ կգա մեր ժամը հանգիստ։
Եվ աշխարհին ամեն գիշեր
Մենք ողջունում ենք անվեհեր հերթով։
Հերթով, հանդիսավոր․ չքնաղ խավարը
Մեզ է հանձնում մեր նոր ավարը։

Ի՞նչ կա ձեր ներսում, ի՞նչ նյութ է հոսում
Ի՞նչ է ձեզ․․․պետք։

Մենք չենք սպանում, երբ մեզ դրդում են
Մեր էսթետիկ նկատառումը՝ երբեք։
Մենք մեր օրում չենք թունավորում
Նրանց կյանքը, ում սիրում ենք։
(մենք չենք սիրում)
Եվ ինչ է պետք կարողանալ ուտել․․․․
Ու բազմանալ ակտիվ, աշխույժ։
Իսկ այդ հիմար մարդիկ կարծում են
Մի այլ բանով է, որ զբաղվում են․․․

Ի՞նչ կա ձեր ներսում, ի՞նչ նյութ է հոսում
Ի՞նչ է ձեզ․․․պետք։

Ես ձեզ պես չեմ
Ես ձեզ պես չեմ
Ես ձեզ պես չեմ
Ես ձեզ պես չեմ

Ես ուրիշ եմ, դուք ուրիշ եք,
Քանի անգամ եմ ցանկացել ես նետել դա ձեր դեմքին։
Ինչքան տանջանքով ու ցավով է լցրել իմ հոգին,
Որ ես ձեզ պես չեմ, դուք ինձ պես չեք,
Որ ես ձեզ պես չեմ, դուք ինձ պես չեք։

Ինչքան շնորհակալ եմ Աստծուն, որ ես ձեզ պես չեմ։
Ինչքան հրաշալի է հնչում, որ ես ձեզ պես չեմ։
Ես այնքան հաճելի աշխարհներ ունեմ,
Ուր ձեզ տեղ չկա, ուր ես եմ միայն
Ես մենակ եմ այնտեղ, ես այնքան եմ մենակ։

Ինչպես կարող եմ ներել Աստծուն,
Հավատալ նրան ու նրա արդարությանը՝
Հանձնված խնամքի սեփական մենությանը․․․
Հանձնված խնամքի սեփական մենությանը․․․
Հավատալ նրան ու նրա արդարությանը՝
Հանձնված խնամքի սեփական մենությանը․․․

Ես ձեզ պես չեմ
Ես ձեզ պես չեմ
Ես ձեզ պես չեմ
Ես ձեզ պես չեմ

Ես ուրիշ եմ, դուք ուրիշ եք,
Քանի անգամ եմ ցանկացել ես նետել դա ձեր դեմքին։
Ինչքան տանջանքով ու ցավով է լցրել իմ հոգին,
Որ ես ձեզ պես չեմ, դուք ինձ պես չեք,
Որ դու մեզ պես չես, մենք քեզ պես չենք։

Երբ փակված են քո դռները, կուրացած՝ պատուհանները,
Եվ քեզ էլ ոչ մի աչք չի հետևում,
Դու մի քիչ նստում, սպասում ես, իսկ հետո արդեն սկսվում է
Մի գաղտնի ու անկեղծ ներկայացում։

Մի՞թե այդ ամենը դու ես,
Թե՞ հենց այդ, որ ես դու։
Մի քանի զգայուն րոպե, և պարզվում է, որ ոչ ոք
Քեզ չի ճանաչում։

Չես պատմի երբեք դու ինձ,
Չի պատմի ձեր հայելին,
Չեն պատմի պատերը ձեր այն մասին,
Ինչ կատարվում էր քեզ հետ։

Առաջին ակտիվ փորձեր, անհանգիստ, գաղտնի գործեր,
Եվ անսանձ երևակայություն․․․
Անպաշտպան առարկաներ, արգելված ցանկություններ
Եվ օդում անպայման երաժշտություն․․․

Իսկ որտե՞ղ է քո հագուստը,
Այդ ինչպե՞ս ես դու պարում,
Համառոտ համառ ամառ,
Միգուցե տարիքի հետ սա կդադարի։

Չես պատմի երբեք դու ինձ,
Չի պատմի ձեր հայելին,
Չեն պատմի պատերը ձեր այն մասին,
Ինչ կատարվում էր քեզ հետ։

They don’t see the sun but the sun always shines in their heads.
They don’t give a damn if your skin’s groovy green or bad red.
They won’t be deceived by a smile,
No phony love in their eyes,
I think of it now, I know somehow
I have some blood in the Blind.

Hey, hey, hey, hey, I believe in…
Hey, hey, in the Blind.
Hey, hey, hey, hey, I believe in…
Hey, hey…

They won’t get a peep when you’re not alone in the bath.
Won’t marry anyone just for the length of her legs.
Scurry around for some crap,
Make a collection of stamps,
I think of it now, I know somehow
The Blind are becoming my friends.

Gold has no shine for them.
They won’t stare at you when you’re throwing up.
You appearance won’t give them the creeps.
No horny glances at your bride...
I think I’ll join’em…

She says life’s a commonplace market face
Why, what I’ve done to her was so warm.
Again sense those stupid senses, she says,

I’ll sort this out; they’ve sealed the door,
I don’t know how to run, run away,
If I don’t feel as abandoned as I’ve felt all this years,
I don’t know how but I have to handle it.

Wait, cannot see your face as it is.
Why? Scissors that I hate, always down.
She says, never had a chance to be myself.

I’ll sort this out; they’ve sealed the door,
I don’t know how to run, run away,
If I don’t feel as abandoned as I’ve felt all this years,
I don’t know how but I have to handle it.

Got the ingress, got the will but I don’t want to lose the feel.
She says I was her best friend, never felt.
My fingers in her hair...touch her there…
A break, took her two whole years, so she says,

I’ll sort this out; they’ve sealed the door,
I don’t know how to run, run away,
If I don’t feel as abandoned as I’ve felt all this years,
I don’t know how but I have to handle it.
I don’t know how...